Пешачењето е една од наједноставните и најдостапни форми на физичка активност. Но, темпото на пешачење игра клучна улога во постигнување на здравствени придобивки. Еве ги главните разлики меѓу бавното и брзото пешачење, и препораките од експертите:
Бавно пешачење
- Интензитет: Ниско. Обично подразбира релаксирано темпо, без забрзување на дишењето или пулсот.
- Придобивки:
- Добро за релаксација, опоравување или како почеток за луѓе кои се физички неактивни.
- Може да помогне во лесно подобрување на циркулацијата и намалување на стресот.
- Ограничувања:
- Не го стимулира кардиоваскуларниот систем доволно за значителни здравствени ефекти.
- Помалку ефикасно за согорување калории и подобрување на кондицијата.
Брзо пешачење
- Интензитет: Умерено до високо. Обично се однесува на темпо кое ја забрзува работата на срцето, но овозможува непречено зборување.
- Придобивки:
- Подобрување на срцевата функција и циркулацијата.
- Побрзо согорување калории и регулирање на телесната тежина.
- Намалување на ризикот од кардиоваскуларни заболувања, дијабетес тип 2 и другихронични состојби.
- Ефективност: Брзото пешачење е одлична опција за луѓе кои сакаат да ги искористат максималните здравствени придобивки од пешачењето.
Што препорачуваат експертите?
Истражувањата покажуваат дека брзото пешачење е поефикасно за подобрување на здравјето, бидејќи го активира кардиоваскуларниот систем и помага во согорување повеќе калории. Се препорачува:
- Да се оди со темпо од 5-6 км/ч (околу 100 чекори во минута).
- Пешачењето да трае најмалку 30 минути дневно, 5 пати неделно.
Сепак, ако сте почетник или имате здравствени ограничувања, започнете со бавно пешачење и постепено зголемувајте го темпото. Најважно е да најдете ритам што ви одговара и ќе ве поттикне да бидете постојано активни.
Запомнете: и бавното и брзото пешачење се одлични – најдобриот чекор е оној што го правите денес!
